ΑΠΟΦΑΣΙΣ

Κάποιου ἀγγέλου τὰ φτερὰ θά  ‘χες ἀκούσει

κι οἱ ἦχοι μου στοιβάχτηκαν βουβοὶ ἐκτός σου

σὰν μιὰ ὁμίχλη συμπαγής, σὰν ἕνα ποῦσι

ποὺ θάμπωνε δυσοίωνα τὸ ἄσπρο φῶς σου.

Τώρα γιὰ λίγο θὰ σκεφτῇς τὸ τί θὰ κάνῃς

τὸ χεῖλος τοῦ ἡφαίστειου γιὰ νὰ περάσῃς,

θὰ κυτταχτῇς σὲ κάτοπτρο βαθιᾶς χοάνης

σὰν Νάρκισσος στοῦ μάγματος τὶς ἀνακλάσεις.

Καὶ θὰ διαβῇς τοῦ χείμαρρου τὴν μαύρη λάβα

ὅπως λιοντάρι τὴν στοὰ πύρινων κρίκων

χωρὶς νὰ ξέρῃς ποταμὸς σ’αὐτὸ τὸ διάβα

ἂν θἆναι ὁ Ἀχέροντας ἢ ὁ Ῥουβίκων:

ἂν σὲ δεχθοῦν σὰν νικητὴ ἢ σὰν ἀντάρτη

ἢ σὰν ἐχθρὸ σὲ σφάξουν στὶς εἰδοὺς τοῦ Μάρτη.

ΑΑΡΩΝ ΜΝΗΣΙΒΙΑΔΗΣ