ΒΡΟΧΗ ΙΙΙ

Βρέχει ἐρήμην τ’οὐρανοῦ, μὰ βρέχει,

χωρὶς νὰ τηρηθοῦν οἱ διατυπώσεις,

χωρὶς κανένας ὅρος νὰ συντρέχῃ

κι εὐθύνες νὰ μπορέσῃς ν’ἀποδώσῃς.

Βρέχει ἐρήμην τ’οὐρανοῦ, ἀθρόα,

θαρρεῖς καὶ στοῦ καιροῦ τὶς ἐξισώσεις

λαθέψαν τὰ Μεγάλα Ὑπερῷα∙

κἀμμιὰ μεταβλητὴ θἆχε γλιστρήσει

κρυφὰ ἀπ’τοῦ μαυροπίνακα τὴν ᾤα

κι ἔχουν τοῦ κόσμου τώρα πλημμυρίσει

τὰ βάραθρα μὲ πύον καὶ τὰ κοῖλα,

ἔχουν τὰ ἕλκη πιὰ κακοφορμίσει

κι ἐκκρίνουν τῆς ἠπείρου τὴν σαπίλα.

Βρέχει ἐρήμην τῆς ἀλήθειας, δῖνες

καρφώνουν στὴν Μεσόγειο τορπίλλα,

ῥαγίζουν οἱ οὐράνιοι σωλῆνες.

Ψηλότερα, στοῦ Ὀλύμπου τοὺς ἐξῶστες

δὲν ἤχησαν ἀκόμη οἱ σειρῆνες∙

δὲν πρέπουν στοὺς θεοὺς ναυαγοσῶστες.

ΑΑΡΩΝ ΜΝΗΣΙΒΙΑΔΗΣ