Τρίτη 3 Οκτωβρίου 2017

ΧΑΪΚΟΥ



Τί μπορεῖ νὰ πῇ
τάχατες ἀλλιώτικο
τὸ ξημέρωμα;
     ***
Ὄχι τώρα πιὰ
πάλι φρικτῶν προσμονῶν
ἀνανεώσεις.
     ***
Τάχα πόνεσε
τὸ κλαδὶ ποὺ τσάκισε
κρύος ἄνεμος;
     ***
Βαριανασαίνει
τὸ χιόνι ποὺ κοιμᾶται
πάνω στὴν σκεπή.
     ***
Νωρὶς ξύπνησες
καὶ πάλι ἀμυγδαλιά·
ξανακοιμήσου.
     ***
Ἄχ ἡ καρδιά μου!
Στὴν χάρισα καὶ τώρα
σκύλοι τὴν σβαρνοῦν.
      ***
Μάτια σφαλιχτά:
σὰν ἄστρα πεθαμένα
ἀκόμη φέγγουν.
      ***
Μικρὲς ἀγκαλιὲς
καταπίνουν ἀνθρώπους
καὶ μεγαλώνουν.
      ***
Μὰ τί θαρροῦσες,
πὼς γιὰ πάντα καινούργιος
θἆναι ὁ κόσμος;
      ***
Ἔκθλιψ’ ἡλίου:
σὲ ἀποστρόφου σχῆμα
κρύβεται μισός.
      ***
Οὔτε βραδιάζει
οὔτε καὶ ξημερώνει
μὲ διατάγματα.
      ***
Καὶ οἱ σελίδες
διαβάζουνε κάποτε
τὰ πρόσωπά μας.
      ***
«Μὰ εἶσαι μικρὸς»
ἢ -δὲν ἀκούω καλά-
«νεκρὸς» μοῦ εἶπες;
      ***
Ματιὰ τὴ ματιὰ
λαξεύτηκες στὸ σχῆμα
τοῦ βλέμματός μου.

ΑΑΡΩΝ ΜΝΗΣΙΒΙΑΔΗΣ

1 σχόλιο:

  1. Τα 3 ομορφότερα, selon moi, είναι "Ματιά τη ματιά", "Μάτια σφαλιχτά", "Μα τι θαρρούσες;"

    ΑπάντησηΔιαγραφή